Via Exmouth het binnenland in

Zondag 15-11-2015

Vandaag verlaten we Coral Bay en gaan we naar Exmouth.
Het is niet zo ver rijden, maar toch zijn we al vroeg uit bed!
Nog even wat fotootjes schieten in de omgeving!
Na de auto ingeladen te hebben, zijn we naar de haven gereden, waar de boot van het snorkelen uitvoer!
Het was er prachtig! Water als de bleu lagoon...! Zo blauw en zo helder....
Na een poosje daar gelopen te hebben, zagen we ineens een grote leguaan lopen.. Elke keer als we te dichtbij kwamen stopte hij.... Een prachtig maar ook een gevaarlijk dier!
We vervolgde ons weg en al snel zagen we de termieten bergen weer... Deze zagen we op weg naar Coral Bay ook al.
Metershoge zandbergen gemaakt door heel wat termieten. Sommige bergen/heuvels waren een compleet kunstwerk...
Ook zagen we weer een eind van de weg af koeien lopen... Je word er voor gewaarschuwd dat die zo over kunnen steken..
Het landschap was weer erg heuvelachtig, maar de bebossing was laag met kleine struiken en grassoorten.. Wel fijn want nu kunnen we vanuit de auto een heel eind kijken.
Voordat we Exmouth binnen reden zagen we een aantal emoes lopen langs de kant.
In Exmouth zelf bij de info liepen moeder en drie kleintjes er liepen ook drie mannetjes bij die aan het ruziën waren..
Bij de info kregen we te horen dat het seizoen van de walvissen over is, die hadden we graag nog eens bewonderd....! Het seizoen van het leggen van eiren door schildpadden begint pas in december, maar als je midden in de nacht gaat rond de klok van vier heb je kans om ze te zien... Ik dacht het niet.. Om dat uur draai ik me liever nog een keer om, om verder te slapen!
Als laatste had ze nog snorkelen, maar ja dat hebben we al gedaan...
Dus besloten we maar voor één nacht hier Exmouth te vertoeven..
De medewerker van de info gaf een boek met alle backpacks accommodaties, dus kozen we er één uit.. Zij regelde onze boeking verder...
Eerst gaan tanken en we hoorden dat we er kunnen pinnen.... We hebben de flapjes zo hard nodig, want in Coral Bay lukte het niet... Gelukkig we hebben weer geld.... Nu kunnen we het weer uitgeven!
We reden naar de hostel. Deze ligt op het Exmouth Cape Holiday Park.
Exmouth is voor ons, het meest haalbare noordelijke punt van Australië en van onze trip...! Hierna gaan we via het binnenland terug naar Perth.
Hier kan je een huisje huren, kamperen of goedkoop in een hostel zitten...
Een hele leuke accommodatie!
Eerst moeten we zorgen dat we weer wat te eten hebben vanavond... Verder dan we dachten lag het winkelcentrum. We hadden beter de auto kunnen pakken, maar ja.... In snikhete zon van 37 graden gingen wij onderweg...
In het winkelcentrum eerst maar eens op adem gekomen met een heerlijke lunch...
Toen we daar zaten zagen we een moeder emoe met zes jonkies lopen! Wat schattig...!
Na het shoppen moesten we weer slenterend door de warmte terug naar Holiday Park.
Aangekomen bij het park hadden we toch wel een ijsje verdiend...
De rest van de middag bij het zwembad neergeploft.... Heerlijk relaxen....
Vanavond een makkelijke maaltijd en vroeg naar bed...
Morgen hebben we weer een lange reisdag voor de boeg!

Maandag 16-11-2015

Vannacht waren we beide veel wakker en natuurlijk moesten we weer naar de wc... Toen we terug naar onze kamer liepen zagen we een prachtige sterren hemel met de kleine beer en nog veel meer...
Het is vroeg opstaan en alles bij elkaar zoeken, om de auto in te pakken!
Als ik net wil beginnen om de vaste koelbox te vullen, die we van Tony mogen lenen, komen er ineens uit de bossen drie emoes, bijna op me afgelopen. Gelukkig lopen ze naar achter de auto. Maar één blijft er staan en kijkt mij in dringend aan.... Zo van zal ik aanvallen.... Gelukkig rent hij dan de andere achter aan...!
Eerst moeten we nog een paar boodschappen halen voor we vetrekken...
Bij vertrek zien we bij de info moeder emoe en haar drie kids en ook de ruziemakende gebroeders kwamen eraan...
Het is een lange dag rijden naar Tom Price, we denken zo'n 600 km..., dus we zijn er nog niet...
Het eerste stuk van de morgen stak er ineens een varaan over.... en zagen we voor het eerst de koeien en schapen aan de kant van de weg liggen.
Het landschap was weer heuvelig en het gras zag er dor uit, bomen waren kaal, dood of deden het nog erg goed...
We zijn geen enkel stadje gepasseerd..., de wegen waren heel lang...
Geen toiletten te vinden, dus nu behoren we ook bij de groep wildplassers... Pas na de klok van twaalf komen we de het eerste tankstation, Roadhouse tegen...
Dus een lekkere bak koffie en een broodje gaat er wel in...
We hebben weer energie gekregen en we zien op de temperatuur meter dat de temperatuur weer aardig oploopt en bij de 44 graden blijft hangen. Heerlijk een airco in de auto, maar dan als je uitstapt... Loop je tegen een hele warme muur aan...
Tijdens het rijden zie ik ineens een bord met een vliegtuig erop en even later staan er extra strepen op het wegdek.. Ik denk dat daar de vliegende dokters kunnen landen of andere kleine vliegtuigjes....
We reden over bruggetjes en daaronder behoort een rivier te zijn, maar deze was geheel droog!
Langzaam zagen we het landschap veranderen, de bomen werden hoger en we zagen bergen...
Grote rotsbergen met beplanting. Werkelijk een schilderachtig landschap... Één rotsberg leek wel een klein beetje op de Tafelberg in Zuid-Afrika...!
Ook vandaag waren er weer stukken bij dat we niemand zagen...
Hier zijn ze gewend, om op lange eenzame wegen , wanneer je eindelijk weer een tegenligger aan ziet komen, om dan naar elkaar te zwaaien.... Wij zijn ook al een beetje Aussies geworden en doen dat nu ook...
Na weer heel lang rijden kwamen we aan in Paraburdeoo, daar weer even een bak koffie gedronken, want we moeten nog 90 km rijden naar Tom Prince.
Onderweg zagen we al wat stapelwolken vormen, maar nu werd het almaar donkerder en in de verte was het flink aan het lichten. Hoe verder we richting Tom Price reden, des te harder begon het te regenen....
Na zo'n lange dag eerst maar even tanken in Tom Price.. Ze vertelden daar dat we bij een pub kunnen slapen of op een camping....
Eerst maar bij de pub in het dorp proberen, die konden we niet vinden maar wel een veel te dure motel... Dus toch maar even verder vragen bij info.... helaas al gesloten..
Het is inmiddels al vijf uur geworden en het begint door het slechte weer al wat donkerder te worden...
Bij de lokale supermarkt, krijgen we te horen dat we beter naar de camping kunnen gaan....
Nu eerst maar een hapje gegeten in het dorpje, want later hebben we geen zin om terug te moeten naar de winkels....
Ondertussen is de temperatuur terug gelopen naar 25 graden...
Rond de klok van zes kwamen we aan bij Tom Price Tourist Park. Daar werden we door een aardige dame geholpen en na even zoeken vonden we onze caban..
We waren eerst van plan om hier twee nachten te blijven, maar van de lokale bewoners hoorden wij dat het morgen middag weer gaat regenen vanaf twee uur... Niet fijn om dan in het Karijini National park te lopen!
Blij en moe, dat we er eindelijk waren, na ruim 700 km gereden te hebben!
Na het nodige uit de auto gehaald te hebben was het tijd voor een lekker wijntje... Deze keer een gratis Gluhwein ...! Door de warmte van vandaag is de wijn ook een graad of 44 geworden...!
In de caban hebben we een koelkast dus dan maar even de wijn koelen en ondertussen even een verfrissende douche nemen! Daar zagen we ineens een kikker van nog geen twee cm groot voorbij schieten...
Later was de wijn toch te drinken... en was het vanavond relaxen en vroeg naar bed...
Tijdens het tandenpoetsen werden we toegezongen door drie kleine brulkikkers, die achter de prullenbak zaten!

Morgen staan we heel vroeg op, want we willen naar het Karijini National Park.. Hopelijk regent het dan niet....


Dinsdag 17-11-2015

Na weer een rusteloze nacht waren we beide al voordat de wekker af ging uit bed.
Na een ontbijt en auto inladen, stonden we voor acht uur te wachten bij de receptie om de sleutel in te leveren.
Het is nog 50 km rijden voor we bij het Karijini National Park aankomen.
Onderweg zagen we haastig een dingo oversteken. Deze bleef nog even staan en keek onze richting op.... Helaas konden we niet stoppen want er zat verkeer achter ons...
De dingo, wat een mooi beest. Maar o wat kunnen ze gevaarlijk zijn.
Er kwam deze keer ook een vrachtwagen met oplegger, met een super mega monster voertuig erop met flinke grote wielen. Deze had heel de weg nodig, dus wij moesten aan de kant van de weg gaan staan met de auto.
Bij het Karijini National park zagen we geen wandelpaden zoals iedereen, ons had verteld.
Wij zagen alleen een pad waar je met de auto overheen kon van 25 km lang...
Het park is prachtig... Maar naar onze mening is het het zelfde landschap wat we gisteren en vandaag zullen zien.... Na een stukje het park ingereden te hebben, besloten we onze weg naar Newman te vervolgen... Dat ook bijna 300 km rijden is....
We zijn ver van de kust vandaan en trekken verder het binnenland in!
Onderweg weer geen dorpjes of tankstation tegen gekomen..
We hebben nog een pauze gehad, onder aan de voet van een stenen berg... Daar zag ik nog wat bloemen en het uitzicht was er prachtig..
Al een paar dagen komen we weer road trains tegen van drie of meerdere opleggers.
Ook zagen we wat zwarte rook... Wij dachten aan bosbranden of dat ze het voor de vegetatie zelf in de fik steken... Je zag ook veel plekken waar de bomen zwart geblakerd waren, maar toch weer de groei vinden....
Na de middag kwamen we na wat zoeken en vragen bij het info kantoor van Newman aan! Newman is een mijnwerkers stadje!
Hier zijn geen hostels, dus zullen we in hotel of op een camping moeten...
De mevrouw van de info gaf ons het adres van een redelijk goedkoop hotel/motel aan de overkant van de weg..
Bij het het Newman hotel slapen we vannacht... En jawel we hoeven niet naar buiten voor toilet en douche.... En het ontbijt is inclusief.... Ook wel eens lekker om zo verwent te worden...
Na ons gesetteld te hebben in het hotel zijn we in het dicht bijzijnde winkelcentrum een broodje gegaan eten bij de Subway.... Terug in het hotel lekker relaxen een tukkie gedaan...
Vanavond uit eten in de pub....
De aankomende dagen rijden we terug naar Perth. Op vrijdagmiddag komen we weer aan in Padbury, bij mijn lieve familie.