Frasier Island

Donderdag 9 februari

Vanmorgen waren we allen om 6.00 al wakker, voordat de wekker afging. (6.15)
Alles weer inpakken en mijn kleine nieuwe koffertje/rugzak ingepakt met spullen die we nodig hebben voor de overnachting op Frasier Island.
Onze grote bagage hebben we in de auto achtergelaten. Bij de lodge konden we het niet opslaan. De auto staat nog wel op het terrein van de lodge.
Om 7.30 kwam de bus van Fraser Explorer Tours ons ophalen. Eerst moesten er nog andere gasten opgehaald worden van hun accommodatie. Het was nog een stukje rijden naar de veerdienst van Frasier island.
Op het benedendeks stonden de auto's en bus geparkeerd. Bovendeks kon je heerlijk zitten op een bankje. O, ja wij moesten als voetgangers als eerste op de boot. Alle auto's moesten achteruit de boot op!
Toen de boot volgeladen was vertrok hij om 8.30 naar Frasier Island en om 9.10 kwamen we daar aan. Eerst moesten de auto's van boord en dan mogen wij eraf. Vanaf de boot stonden we gelijk in het fijne zand. We moesten niet ver lopen voor onze bus.
We reden door de bossen over dat het fijne zand. Gelukkig is de een 4WD anders zou je het echt niet redden hier. De bus had er zelfs op stukken moeite mee om een helling naar boven te gaan. De zandpaden waren ook heel smal en de takken schuurde nog al eens langs de ramen en de zijkanten van de bus.
De buschauffeurs is tevens onze gids hij heet Craig. Hij weet veel over het eiland te vertellen. Zo is het eiland 123 km lang en 15 km breed. Hij vertelde dat er vele diersoorten hier leven, dingo's, kangaroos, schildpadden, slangen,......
We naderde Lake McKenzie. Eerst kregen we nog even instructies over de dingo's die heel gevaarlijk kunnen zijn. We mochten geen voedsel uit de bus meenemen naar het meer. De dingo's komen op voedsel af en in het verleden zijn er mensen geweest die de dingo's wel eens wat gaven. Met het gevolg dat ze de mensen nu aanvallen om voedsel te krijgen. Er was zelfs een picknick plaats omrasterd door een hek. Daar alleen mag voedsel gebruikt worden.
Lake McKenzie was prachtig, helder water mooie bebossing erom heen en we mochten er in zwemmen. Wat was het heerlijk relaxen. Rond de klok van 11.30 moesten we weer bij de bus zijn. We gingen verder op weg naar onze lunch in het Eurong Beach Resort. In dit Resort zullen we vanavond ook overnachten.
We kregen een buffet lunch. Er was van alles te krijgen, soep, rijst, pasta, salade, brood met beleg en nog veel meer. Het was heerlijk kan ik je wel vertellen.
Na de lunch zijn we de 75 mile Beach opgerenden. Je mag met auto of bus het strand bereiden. Geweldig om zo langs de kust te rijden. Wat waren er grote golven.
Op een gegeven moment stopte Craig, want er stonden twee een eenmotorige vliegtuigjes op het strand. De gezagvoerder kwam in de bus en vertelde van alles over Frasier Island.
De mogelijkheid was om een vlucht te maken boven Frasier Island voor een zeer redelijke prijs. Ik hoefde zus maar aan te kijken en we knikte allebei zo van dat willen we. Hans ging niet mee. Er gingen nog vier andere mee. Vanaf het strand steeg het vliegtuigje op over de zee om haaien, dolfijnen te spotten. Helaas niets gezien. Over de regenwouden van Frasier Island de zandduinen en nog veel meer. Het was geweldig, maar veelte snel voorbij. Het was weer landen op het strand ergens anders, want de bus was ondertussen ook weer verder gereden.
Na een geweldige vlucht zijn we weer de bus in gestapt en reden we naar het zoet water Eli Creek. Door de bossen liep het en je kon er doorheen wandelen. Het water was frisser dan het zeewater.
We stopten bij een rotsen partij Pinnacles Coloured Sands. Deze rotsen zijn door weersomstandigheden, zouten van de zee,... Natuurlijk gevormd!
Heel erg apart em fantastisch om te zien.
We reden verder naar een andere rots partij de Indian Head, die kon je beklimmen en helemaal boven, heb je een geweldig uitzicht.
Het was een hele stevige klim en halverwege kon ik niet meer. Nog niet genoeg long inhoud, want ik begon het benauwd te krijgen en te hoesten. Na wat uitgerust te hebben ben ik alleen maar naar beneden afgedaald. Over de rotsen. Hans was helemaal niet aan de klim begonnen die liep ergens over het strand.
Beneden bij de rotsen heb ik staan kijken hoe de hoge golven beukte tegen de rotsen. Dat is altijd mooi om te zien. Ik zag ook nog een visarend zweven in de lucht.
Het was heerlijk om door het water te lopen, maar verder ga ik niet want hier zitten ook haaien.
Na een afdaling van de rotsen kwamen eindelijk de anderen terug. Ze hadden de visarend van dichtbij gezien en er zwommen drie zeeroggen langs de rotsen. Craig en nog een paar andere hadden schijnbaar een paar haaien zien zwemmen.
Het was al weer laat in de middag en we reden naar het Eurong Beach Resort.
Bij een scheeps wrak, de Maheno Shipwreck, die in 1958 is gestrand mochten we nog even een kijkje nemen.
Het was in die tijd een nieuwe stoomboot die van Ierland op weg naar Nieuw-Zeeland gestrand is. In al die jaren dat het wrak aan de kust lijn ligt is er al heel wat verweerd en vergaan. Het is nu leuk voor de toerisme.
Bij het resort gingen we gelijk naar onze kamer want in de bus kregen we de sleutel al van Craig. Het is weer een nette kamer. Met drie losse bedden.
We zijn daarna gelijk naar het winkeltje gelopen om wat biertjes te halen. Gelukkig waren we net op tijd, want alle winkeltjes en eettentjes gingen dicht.
Op de kamer een heerlijk biertje genuttigd en om 19.30 konden we richting het restaurant voor het buffet diner. Ook nu zag het er weer fantastisch uit. We hadden knoflook brood, soep allerlei pasta's, salades,... en toetjes na. Het was weer allemaal heerlijk.
Op de kamer mijn foto's bekeken en het reisverslag geschreven. We hebben alleen geen internet hier.
Na het douchen nog wat gelezen maar de ogen vielen gewoon dicht. Morgen weer een nieuwe dag op het mooie Frasier Island.

Vrijdag 10 februari

Wat heb ik vandaag weer een geweldige dag gehad op Frasier Island.
Na het ontbijt verlieten we om 8.00 met de bus het Eurong Beach Resort.
We reden gelijk weer over het strand met de bus. Het water daar stond behoorlijk hoog en er waren weer heel wat golven. Zelfs schuimkoppen van het water lagen op het strand.
Met een vaart van 80 km reden Craig weer over het strand. Bij het bordje Lake Wabby stopte hij. Het is de bedoeling dat we een trail van bijna 5 km ( heen en terug lopen.) Het was een traject alleen over zandpaden lopen en dan ook nog omhoog, soms met trap treden, dan weer een stukje naar beneden. En dan is het ook nog warm. Met z'n drieën hebben we op ons gemakje gelopen. Toen we bij Lake Wabby aan kwamen. Zag je een grote zandduin met wit zand. Rondom het meer waren de bossen. Er zwom Catfish ( meerval) in het meer. Het is een haai soort. Je mocht hier zwemmen.
Het koste mij toch heel wat energie nog om dit traject te lopen, dus zijn we maar heel even bij het meer gebleven en toen lands de zelfde route weer teruggelopen naar de bus. In de bus lagen muesli repen, koekjes,.. en appels. Je kon pakken wat je wilde
We reden verder naar het Wanggoola Creek.
We verlieten wel het strand en reden weer over de zandpaden door de bossen.
Bij het Wangoola Creek kregen we ook gelijk ons lunch pakketje mee, dat ik op het strand heb genuttigd.
Om bij Creek te komen moesten we door het water lopen het pad was onder gelopen door de regen.
We kregen twee broodjes gezond met een pakje sinaasappelsap. Ik ben daar nog gaan zwemmen. Het was heerlijk zacht water en het zand was weer heel erg fijn en zag wit. Het schitterde in je ogen.
Rond 12.45 gingen we verder met de bus naar het Central Station waar je een kortere trail kon lopen van ruim een uur door het regenwoud. Wij drieën hebben hem niet meer gelopen met nog negen andere mensen. Wij reden met Craig naar Pile Valley. Dit is ook in het regenwoud en daar zouden de lopers eindigen met hun trail. Op dit punt kregen we ook thee of koffie met een muffin.
In het bos staan er vele bomen en struiken. Zoals varens, eucalyptus bomen, palmbomen,... en nog veel meer.
We reden verder richting de veerboot naar het Kingfisher Bay Resort. Het duurde nog wel even voor de veerboot zou gaan. We zijn bij het Resort op het terras beland, bij het zwembad. Met een heerlijk koud pilsje in de hand. Daar zat een Kookaburra (of lachvogel) eerst op tafel, daarna vloog hij op het dak er zat er ook een bij het terras. Natuurlijk was het foto's maken. Een Kookaburra is een strandvogel als de snavel open gaat en geluid uit komt lijkt het net of hij lacht. Je schrikt er wel van kan ik je vertellen, als je net foto's aan het maken bent. Ook zagen we er een grote varaan lopen.
Rond 17.15 mochten we aan boord van de veerboot en voeren we terug naar Hervey Bay.
Boven aan dek heb ik nog zitten genieten van de warmte van de avondzon.
Eenmaal van boord stond daar een andere bus klaar, die ons naar het Hervey Bay Colonial Bay bracht.
Toen we zo reden zagen we aan de linkerkant van de weg een weiland met ontelbare hoeveelheid aan kangaroos. Maar Craig had geen tijd om te stoppen het was wel gaaf om zoveel kangaroos bij elkaar te zien.
Bij de receptie kregen we de sleutel van onze lodge.We verblijven hier weer twee nachten.
Uit de auto haalden we onze grote bagage.
Met de auto zijn we gelijk naar de Woolworths ( supermarkt) gegaan om wat boodschapjes te halen. Zoals flessen water die gaan er hier in grote getallen doorheen.
We hebben een snelle makkelijke hap gegeten vanavond, want we hebben een hele dag door zoveel gegeten.
Het is nu al weer 22.40 als ik dit bericht plaats op mijn site.
Ik ga zo maar eens lekker slapen!
Een paar foto's van Frasier Island zal ik waarschijnlijk morgen pas plaatsen.

De reacties waren weer helemaal geweldig. Bedankt allemaal!
Liefs Ingrid.